انرژی هسته‌ای صرف‌نظر از اینکه به‌طورکلی چقدر ایمن است، بیشتر از موفقیت‌هایش، به خاطر بلایای خود مورد توجه قرار می‌گیرد.

در سال ۲۰۱۱ زمین‌لرزه‌ای در سواحل ژاپن موجب ایجاد سونامی و برخورد آن به نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما شد. رآکتورها سرانجام پایدار شدند، اما نیروگاه دیگر فعالیت نمی‌کند. در این حادثه، کسی براثر بیماری‌های ناشی از اشعه فوت نکرد، هرچند بیش از ۱۰۰ هزار نفر از مردم اطراف منطقه را ترک کردند.

قبل از فوکوشیما، آخرین فاجعه هسته‌ای ۲۵ سال پیش در سال ۱۹۸۶ در چرنوبیل رخ داد. از چرنوبیل به‌عنوان یکی از بدترین فاجعه‌های ناشی از انسان در تاریخ یاد می‌شود. دو نفر در انفجار اولیه رآکتور جان خود را از دست دادند، مواد رآکتور تا سوئد و ژاپن پراکنده شد و تا سال ۲۰۰۵ بیش از ۶هزار نفر در نتیجه‌ی ‌مواجهه با تشعشات ناشی از انفجار دچار سرطان تیروئید شده بودند. بیش از نیم میلیون کارگر بازیابی نیز درمعرض تشعشعات قرار گرفتند.

نیروهای امدادی چرنوبیل افرادی بودند که بیشتر از همه تحت‌تاثیر قرار گرفتند. طبق گزارش‌ها، ۲۹ آتش‌نشان (کسانی که به انفجار و آتش‌سوزی اولیه در رآکتور شماره ۴ پاسخ دادند)، براثر مواجهه حاد با تشعشات در عرض چند هفته جان خود را از دست دادند. آن‌ها به همراه مهندس ولادیمیر شاشنوک باید در تابوت‌های سربی دفن می‌شدند تا بدنشان محیط را آلوده نکند. در همین حین، مهندس والری کودمچوک همراه با رآکتور شماره ۴ مهر‌وموم شد و جسدش هرگز بازیابی نشد.

فاجعه چرنوبیل در سال ۱۹۸۶ اول از همه جان مهندس والری کودمچوک گرفت. کودمچوک و همکارش ولادیمیر شاشنوک در زمان انفجار اولیه در آن محوطه کار می‌کردند و آزمایش‌ انجام می‌دادند.

کودمچوک برای بررسی نتایج آزمایش به موتورخانه رآکتور شماره ۴ رفت و در همین زمان رآکتور گلوله آتشینی از مواد هسته‌ای را وارد جو منفجر کرد. بقایای کودمچوک هرگز پیدا نشد. به دلایل ایمنی، مهندسان شوروی پوشش بتنی و فولادی عظیمی را در اطراف رآکتور شماره ۴ ساختند که نمی‌توان آن را باز کرد.

شاشنوک سعی کرد کودمچوک را نجات دهد، اما موفق نشد. امدادگران او را درحالی در محل پیدا کردند که به شدت درمعرض تشعشات و سوختگی ناشی از بخار و آب قرار گرفته بود. لودمیلا شاشنوک، همسر شاشنوک پس از مشاهده وی در بیمارستان گفت: «اصلا به همسر من شباهتی نداشت و مثل تاولی بادکرده بود. او مدام با خود زمزمه می‌کرد: «من همه کار کردم، من برق را قطع کردم.»

شاشنوک در آرامگاه معمولی در نزدیکی چرنوبیل به خاک سپرده شد. لودمیلا در مراسم خاکسپاری شرکت نداشت، زیرا همه ساکنان منطقه تخلیه شده بودند و زمان تشییع جنازه را به او نگفته بودند. یک سال بعد، جسد او را از خاک بیرون آوردند و به گورستان میتینسکویه منتقل کردند و در آنجا او را در تابوتی سربی قرار دادند و با بتن پوشاندند تا تشعشات بدن او وارد محیط نشود.